Van een bespreking met de Duitse generaal tot een kijkje bij de kok in de Geallieerde veldkeuken...
De uitzonderlijke historische site in combinatie met het brede spectrum aan uitbeeldingen dat Frontleven en vrienden weet te brengen maakten er weer een unieke ervaring van voor de vele honderden bezoekers. Wij danken hen allen en natuurlijk ook onze vrijwilligers voor de springlevende editie die het ook deze keer werd!
De Amerikaanse troepen hadden een grote SK1 bunker ingenomen en ingericht, inclusief een handig vloermatje dat op de vijand buitgemaakt werd. Naast hun slaapvertrekken was er ook een ruimte die o.a. dienst deed als leslokaal voor tactische onderrichtingen.
In de kleinere VF bunkers was net als meer dan 80 jaar geleden een “Duitse” delegatie te vinden. Uit de krijgsdagboeken van het 89. ste Legerkorps blijkt dat deze in 1943 gebouwd werden om de troepen te huisvesten die het hoofdkwartier moesten beschermen. Later zou men er ook diensten in onderbrengen waarvoor in de grote bunkers blijkbaar te weinig plaats was.
In de medische bunker (VF57) waren er deze editie naast verpleegsters ook de Feldgendarmen ondergebracht. Net als bij de manschappenbunker aan de overzijde (VF52) waren de ruimtes weer tot in het kleinste detail ingericht met attributen van groot tot klein, ook zo hun omgeving.
Tijdens W.O.2 was het uiteraard niet zo simpel om in het park de bunkers te komen ontdekken. Het park en de straten rond het hoofdkwartier waren tot “Sperrgebiet” gemaakt en daar kwam men enkel binnen met een goede reden. Mensen die binnen deze zone woonden, al dan niet met Duitse soldaten in huis, kregen een “passierschein” (pasje). Een bezoekster herinnerde zich dat familieleden die toen in de buurt woonden vertelden over een “Schein” in de oorlog en beloofde ons een foto als het nog in het familiearchief bleek te vertoeven. Wij duimen alvast!
Eddy Bertels.
Eddy Bertels.
We konden dankzij de re-enactors weer vele nieuwe mensen deze parel in het Antwerps W.O.2 erfgoed laten ontdekken op een unieke wijze. Dat ook heel wat oude bekenden en wederkerende bezoekers langskwamen was uiteraard de kers op de taart. Nogmaals bedankt aan iedereen (en de weergoden) voor het prachtig weekend!